-
วะสะฏอ : ความเที่ยงธรรม
รากฐานของ วะสะฏียะฮฺ คือความเที่ยงธรรม โดยที่นโยบายของอัลกุรอานและสุนนะฮฺของท่านเราะสูลุลลอฮฺ ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม วางอยู่บนหลักแห่งความเที่ยงธรรม
-
สิ่งล้ำค่าอันใดจะยิ่งใหญ่ไปกว่าความรู้
ความรู้ คือ ยากันลืม คือ หนทางสู่ความสำเร็จ เป็นหนทางสู่สวนสวรรค์ เป็นเกียรติของเจ้าตัว เป็นเส้นทางบารอกะฮฺ ให้เกิดผลบุญอยู่ตลอดกาล
-
เชื่อตามการวินิจฉัยของนักวิชาการ ?
แท้จริงผู้ที่ถูกต้องจากพวกเขานั้นมีคนเดียว และหากไม่ชัดเจนก็ตาม และแท้จริงทั้งหมดในหมู่พวกเขาผิดพลาด ยกเว้น คนเดียว
-
การฝังศพ และ การเยี่ยมสุสาน
ส่วนการทำหลุมศพให้สูงเด่น การก่อสิ่งปลูกสร้างหรือทำโดมหลังคาเหนือหลุมศพนั้น ล้วนเป็นสิ่งที่ไม่มีในแบบฉบับของท่านนบี
-
การละหมาดญะนาซะฮฺ
ในขณะที่หนี้สินนั้นจะยังคงติดตัวผู้ตาย โดยเขาจะไม่ได้เข้าสวรรค์จนกว่าหนี้ดังกล่าวจะได้รับการชดใช้สะสาง
-
การจัดการศพ
ท่านยังใช้ให้ผู้ที่อยู่กับผู้ป่วยใกล้ตายสอนให้เขากล่าวชะฮาดะฮฺปฏิญาณว่า “ลาอิลาฮะ อิลลัลลอฮฺ” เป็นคำกล่าวสุดท้ายก่อนสิ้นลมหายใจ
-
-
ทางสายกลางแท้ และ ทางสายกลางเทียม
“วะซะฏียะฮฺ” นั้น เป็นอีกคำหนึ่งที่ถูกยกขึ้นมาใช้ตามวิธีการ ในการลวงหลอกเพื่อปลุกปั่นกระแส “หลับตาหนึ่งข้างแล้วจับมือกัน”
-
อะฮฺลุซซุนนะฮฺวัลญะมาอะฮ์ ไม่เกี่ยวข้องกับ อะชาอิเราะฮ์ (3)
คนพวกนี้เขามองกันว่า การจับอาวุธขึ้นมาประหัตประหารชาวกิบละฮฺเป็นเรื่องที่ทำได้
-
อะฮฺลุซซุนนะฮฺวัลญะมาอะฮ์ ไม่เกี่ยวข้องกับ อะชาอิเราะฮ์ (2)
แต่เพียงไม่ทันไรพวกอะชาอิเราะฮฺเองกลับทำลายพื้นฐานเหล่านี้ลงเสียหมด พวกเขาทำลายบ้านของพวกเขาด้วยน้ำมือของพวกเขาเอง
-
อะฮฺลุซซุนนะฮฺวัลญะมาอะฮ์ ไม่เกี่ยวข้องกับ อะชาอิเราะฮ์ (1)
นักตรรกะทุกคนคือ พวกตามอารมณ์และพวกอุตริ ไม่ว่าเขาผู้นั้นจะเป็นพวกอะชาอิเราะฮฺหรือไม่ใช่อะชาอิเราะฮฺก็ตาม
-
กิยามุลลัยลฺ
ดังนั้นจึงจำเป็นที่เราจะต้องรักษาการงานที่ดีนี้ไว้ตลอดไป เพื่อที่คำวิงวอนขอของเราจะได้รับการตอบรับ
-
ละหมาดดุฮา
ทำไมพวกท่านถึงให้บ่าวของอัลลอฮฺต้องแบกรับภาระในสิ่งที่อัลลอฮฺมิได้บังคับให้พวกเขาแบกรับด้วยเล่า ?
-
การขอฝน
ถ้าเขาเป็นนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัมจริง ก็คงจะขอฝนให้พวกพ้องของเขาได้ ดังเช่นที่นบี มูซาได้เคยขอฝนให้แก่กลุ่มชนของท่าน
-
การละหมาดเมื่อเกิดอุปราคา
ในการละหมาดครั้งนั้นท่านได้เห็นสวรรค์และนรก โดยในตอนนั้นท่านยังคิดจะเอื้อมไปเด็ดผลไม้สักช่อหนึ่งในสวรรค์ เพื่อให้บรรดาเศาะหาบะฮฺได้เชยชมด้วยซ้ำ
-
การละหมาดสุนัต
ละหมาดสุนัตอีกประเภทหนึ่งที่ท่านไม่เคยทิ้งเลยไม่ว่าจะอยู่ในช่วงเดินทางหรือไม่ก็ตามคือ ละหมาดวิตรฺ
-
ระดับของผู้คนในการละหมาด
ใครที่ทำให้ละหมาดเป็นแก้วตาดวงใจของเขาในดุนยา จะเป็นที่รื่นรมย์แก่สายตาของเขาด้วยกับการใกล้ชิดกับพระองค์ในวันอาคิเราะห์
-
แบบอย่างของท่านนะบีมุฮัมมัด ในการปฏิสัมพันธ์กับยิว
สำหรับยิวคือศาสนาของพวกเขา และสำหรับมุสลิมตัวของพวกเขาเองและบริวารของพวกเขาก็มีศาสนา
-
นักดะอฺวะฮฺนั้นต้องมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว 27-30
ศาสนาอิสลามนั้น ยังต้องการคนที่เข้มแข็งทั้งในความคิดเห็นและการกระทำของเขา ขณะเดียวกันยังมีความต้องการคนที่มีความเมตตาสงสาร
-
นักดะวะฮ์ต้องรู้จักการนำเสนอที่ดี 24-26
ท่านอย่าได้ไปยังคนที่ทิ้งละหมาดแล้วบอกให้เขาไว้เครา!! จะมีประโยชน์อันใดกับอิสลามด้วยการเลี้ยงเคราถ้าไม่ได้ละหมาด !!!
-
นักดะวะฮ์ต้องเป็นแบบอย่างในสังคม 20-23
จำเป็นอย่างยิ่งที่นักดะอฺวะฮฺ จะต้องแสดงประพฤติตนให้เป็นแบบอย่างที่ดีงาม และจะต้องทำให้ดีที่สุดหรือใกล้เคียงที่สุด
-
ศิลปะในการพูดของนักดะวะฮ์ 16-19
ท่านจงตักเตือนฉันตามลำพัง อย่าบอกกล่าวตักเตือนฉันต่อหน้าสาธารณชน เพราะการตักเตือนกันต่อหน้าสาธารณชนนั้น เป็นการประจานอย่างหนึ่ง
-
ศิลปะที่สำคัญของวิธีการดะอฺวะฮฺ ประการที่ 14-15
จำเป็นอย่างยิ่งที่นักดะอฺวะฮฺจะต้องใช้คำพูดที่นุ่มนวล เพราะท่านร่อซุล นั้นใช้คำพูดที่นุ่มนวลมีใบหน้าที่ยิ้มแย้ม
-
ศิลปะที่สำคัญของวิธีการดะอฺวะฮฺ ประการที่ 10-13
หน้าที่ของนักดะอฺวะฮฺนั้น จะต้องบอกแจ้งเรื่องที่เป็นความจริง และเรื่องที่เป็นเท็จ เพื่อที่ผู้อยู่ในความจริงจะได้ทราบว่าตนนั้นทำถูกแล้ว และใครที่มีความมดเท็จอยู่ก็จะรู้ว่าตนนั้นทำผิด
-
ศิลปะที่สำคัญของวิธีการดะอฺวะฮฺ ประการที่ 7-9
จำเป็นอย่างยิ่งที่นักดะอฺวะฮฺ จะต้องไม่คุยโวโอ้อวดตนในที่เมื่ออยู่ต่อหน้าประชาชน เขาจะต้องสำนึกเสมอว่า ตนเองนั้นยังทำหน้าที่ไม่สมบูรณ์