การเป็นมุนาฟิก ในหมู่ประชาชาติเดียวกัน
  จำนวนคนเข้าชม  7050

การเป็นมุนาฟิก ในหมู่ “ประชาชาติเดียวกัน”


ดร.อิสมาอีลลุตฟี จะปะกียา


         ในขณะเดียวกัน ต้องไม่ลืมว่าในระหว่าง “ประชาชาติเดียวกัน” นี้ก็มีผู้ที่อีมานอ่อน นิสัยเสีย ขี้คร้านอิบาดะฮฺ หนำซ้ำยังมีจำนวนไม่น้อยที่รุนแรงถึงระดับขั้นเป็นมุนาฟิกผู้ชื่นชอบอริศัตรูผู้เป็นปฏิปักษ์กับอัลลอฮฺในการวางแผนร้ายต่อ “ประชาชาติเดียวกัน” คนกลุ่มนี้เป็นพวกที่มีความจำเป็นอย่างยิ่งต่อการให้นาศีฮัตตักเตือน การชี้นำด้วยวิทยปัญญา และเปิดอกให้กว้าง ... อัลลอฮุลมุสตะอาน

         พึงสดับต่อพระดำรัสของอัลลอฮฺ ตะอาลา ที่ได้เล่าถึงสันดานของพวกมุนาฟิก ซึ่งหัวใจของพวกเขาโดนรุมทำร้ายด้วยโรคของการชอบสร้างความปั่นป่วนและฟิตนะฮฺ เพื่อมุ่งหวังในการสร้างความหายนะและความอ่อนแอแก่สถานะของ “ประชาชาติเดียวกัน” ที่แข็งแกร่งในสมัยของท่านศาสนทูต  พระองค์ตรัสว่า


“หากว่าพวกเขาออกไปพร้อมๆ กับพวกเจ้า(เพื่อทำการญิฮาด)แล้ว พวกเขาก็ไม่มีอะไรเพิ่มแก่พวกเจ้านอกจากความเสียหายเท่านั้น

และแน่นอน พวกเขาก็ย่อมฉวยโอกาสยุแหย่ระหว่างพวกเจ้าโดยปรารถนาให้เกิดความวุ่นวายแก่พวกเจ้า

และในหมู่พวกเจ้านั้นก็มีพวกที่รับฟังพวกเขาอยู่ และอัลลอฮฺนั้นเป็นผู้ทรงรอบรู้ในผู้อธรรมทั้งหลาย

แท้จริงแล้ว พวกเขาเหล่านั้น(คือ อับดุลลอฮฺ บิน อุบัยย์ บินสะลูล และลูกน้องทั้งหลายที่เป็นมุนาฟิก)ได้แสวงหาความวุ่นวายมาก่อนแล้ว

และวางแผนต่างๆ นานาเพื่อต่อต้านเจ้า จนกระทั่งความจริงได้มา และพระบัญชาของอัลลอฮฺได้ประจักษ์ขึ้น ในสภาพที่พวกเขาไม่พอใจ”

(สูเราะฮฺ อัต-เตาบะฮฺ, อายะฮฺ 47-48)


คุณลักษณะด้านลบบางประการของพวกมุนาฟิกที่มุ่งร้ายต่อ “ประชาชาติเดียวกัน” คือ

     1 . สร้างความเสียหาย ยุแหย่ตะแคงรั่ว สร้างประเด็นปัญหาเพื่อให้เกิดความแตกแยกในหมู่ “ประชาชาติเดียวกัน”

     2 . ชอบที่จะสร้างความบาดหมางให้เกิดขึ้นในหมู่ “ประชาชาติเดียวกัน”

     3 . ชอบที่จะสร้างฟิตนะฮฺความวุ่นวายในหมู่พวกเจ้า เพื่อให้เกิดความไม่ลงรอยกัน

     4 . ชอบขวางแผนงานและทำลายกิจการต่างๆ ของ “ประชาชาติเดียวกัน”ซึ่งนำไปสู่ความล้มเลิกและความถดถอย
 
     5 .  พวกเขาเกลียดอยู่เสมอกับชัยชนะและความสำเร็จของ “ประชาชาติเดียวกัน” ในการฟื้นฟูศาสนาอิสลามของอัลลอฮฺและการสร้างความเจริญแก่ประชาชาตินี้ เพื่อสร้างความเมตตาธรรมให้เกิดขึ้นแก่โลกทั้งมวล

          เหล่านั้นคือคุณลักษณะของเหล่ามุนาฟิกที่ถูกประนามในทุกยุคสมัยของ “ประชาชาติเดียวกัน” ความพยายามของพวกเขาก็คือเพื่อทำลายสถานะของ “ประชาชาติเดียวกัน” ในระหว่างสังคมมุสลิมด้วยกันเอง ซึ่งโดยทั่วไปแล้วพวกเขาก็คือเครือข่ายศัตรูของอัลลอฮฺที่อยู่นอกวง“ประชาชาติเดียวกัน” ไม่ว่าจะเป็นเครือข่ายโดยตรงหรือไม่ก็ตาม วัลอิยาซุบิลลาฮฺ มิน ซาลิก

 


          นอกจากนั้น มุสลิมทุกคนจำเป็นต้องระแวดระวังตัวเอง เพราะเกรงว่าอาจจะตกไปอยู่รวมกับพวกมุนาฟิกเหล่านี้โดยไม่ทันรู้สึกตัวด้วย เพราะเรื่องดังกล่าวนี้คือสิ่งที่บรรดาเศาะหาบะฮฺต่างก็หวั่นเกรง เช่นที่ อิบนุ อบี มุลัยกะฮฺ ได้กล่าวว่า

“ฉันเคยพบกับเศาะหาบะฮฺบางท่าน พวกเขาทุกคนต่างก็หวั่นเกรงว่าตัวเองจะเป็นมุนาฟิก”  ¹

อัล-หะสัน อัล-บัศรีย์ กล่าวว่า

“ไม่มีใครที่กลัวว่าตนเองจะเป็นมุนาฟิกนอกจากว่าเขาคือ มุอ์มินที่แท้จริง

และไม่มีใครที่ทำเฉยเมยไม่กังวลว่าตนเองจะเป็นมุนาฟิก นอกจากว่าเขานั่นแหละคือมุนาฟิกแล้ว”  ²

 

         เพราะเป็นไปไม่ได้ที่คนผู้หนึ่งจะไม่กลัวว่าตนเองจะเป็นมุนาฟิก ถ้าหากเขารู้ว่าในจำนวนคุณลักษณะหลักๆ ของมุนาฟิกตามที่อัลลอฮฺได้สาธยายในอัลกุรอานบางโองการนั้นช่างสอดคล้องและตรงตามสภาพจริงของเราเสียเหลือเกิน เช่น การละหมาดด้วยความเกียจคร้าน ไม่ชอบที่จะใช้จ่ายทรัพย์สินในหนทางของอัลลอฮฺเว้นแต่ด้วยอาการไม่พอใจและถูกบังคับ ชอบโกหกมดเท็จ ชอบทำลายความเชื่อถือและคิดร้ายต่ออัลลอฮฺ รวมทั้งไม่วะลาอ์ต่อผู้นำของเหล่าผู้ศรัทธา วัลลอฮุอะอฺลัม


นอกจากนี้ บรรดาผู้ที่ถูกเรียกว่าเป็นมุนาฟิกในทัศนะของอัลลอฮฺนั้น ส่วนใหญ่แล้วมักจะไม่รู้สึกตนว่าตัวเองเป็นเช่นนั้น

 

“ทว่า พวกเขา (มุนาฟิก) ไม่รู้ตัว”

(สูเราะฮฺ อัล-บะเกาะเราะฮฺ, อายะฮฺ 12)

 

และคนทั่วไปก็ไม่สามารถจะแยกแยะได้ชัดเจนว่าใครเป็นมุนาฟิกหรือไม่ อัลลอฮฺตรัสว่า

 

“เจ้า(โอ้ มุหัมมัด)ไม่รู้จักพวกเขา แต่อัลลอฮฺรู้จักพวกเขาดี”

(สูเราะฮฺ อัต-เตาบะฮฺ, อายะฮฺ 101)


         โอ้ อัลลอฮฺ แท้จริง ข้าขอความคุ้มครองต่อพระองค์ให้พ้นจากนิฟากและมุนาฟิก โอ้ อัลลอฮฺขอทรงทำให้ข้าพระองค์เป็นมุอ์มินที่สัจจริง และอย่าได้ทำให้ข้าพระองค์เป็นผู้โกหก ด้วยพระเมตตาของพระองค์ โอ้ ผู้ทรงเมตตาที่สุดในหมู่ผู้เมตตาทั้งหลาย

 

แปลโดย : อุษมาน อิดรีส, ซุฟอัม อุษมาน / Islamhouse.com

ที่มา : มหาวิทยาลัยอิสลามยะลา

 


 

1. บันทึกโดยอัล-บุคอรีย์ด้วยสำนวนตะอฺลีกที่ยืนยันถึงอิบนุ อบี มุลัยกะฮฺ, บทว่าด้วยความกลัวของมุอ์มินต่อการสูญหายของผลบุญที่ได้กระทำไว้โดยไม่รู้สึกตัว เล่ม 1 หน้า 19
2. อ้างแล้ว เป็นการบันทึกด้วยสำนวนตะอฺลีกที่ไม่ยืนยันถึงท่าน อัล-หะสัน อัล-บัศรีย์