ระวัง..สิ้นสุดทางเลื่อน ( End of the walkway )
อุ ม มุ อั ฟ ว์ ...แปลเรียบเรียง
ระวัง..สิ้นสุดทางเลื่อน ( End of the walkway ) ประโยคที่หลายคนอาจเคยได้ยินซ้ำๆ เวลาที่ใช้ทางเลื่อนในสนามบินบางแห่ง เพื่อเป็นการเตือนให้ผู้ใช้ทาง เตรียมตัวให้พร้อมกับรอยต่อระหว่างทางเลื่อนกับทางเดินข้างหน้าที่อาจทำให้สะดุด หรือ ประสบอุบัติเหตุได้หากไม่ทันระวังตัว
ประโยคกระชับ ง่ายๆ ที่ชวนให้คิดว่า หากชีวิตจริงเราได้ยินเสียงเรียกเตือนให้ระวังตัวอยู่ทุกสถานการณ์ เราคงใช้ชีวิตอย่างไม่ประมาท ไม่ผลัดวัน ไม่ชะล่าใจ ทั้งๆ ที่ความจริง เราต่างทราบดีว่า เรากำลังเดินอยู่บนทางที่มีจุดสิ้นสุด มี"กำหนดอันแน่นอน" ที่แต่ละชีวิตต้องเผชิญซึ่งไม่มีทางหนีไปไหนได้พ้น
อัลลอฮฺ ตะอาลา ตรัสว่า
{ قُلْ إِنَّ الْمَوْتَ الَّذِي تَفِرُّونَ مِنْهُ فَإِنَّهُ مُلَاقِيكُمْ }
(มุฮัมมัด)"จงกล่าวเถิด แท้จริง ความตายที่พวกเจ้าหนีจากมันอยู่นั้น แท้จริง มันย่อมมาพบกับพวกเจ้า"
(อัลญุมุอะฮฺ /8)
แม้จะเป็นความแน่นอนเสียยิ่งกว่าแน่นอน
แม้จะรู้ทั้งรู้ว่า "ความตาย" ใกล้ตัวเรามากเพียงใด
แต่ธรรมชาติของมนุษย์ก็มักติดอยู่กับความเพ้อฝันอันเลื่อนลอยอยู่เสมอ คิดว่ายังมีเวลาเหลือเฟือ ยังมีโอกาสทำดีทุกเมื่อ ยังมีเวลาสำหรับกลับเนื้อกลับตัวและเปลี่ยนแปลงตัวเอง
- ท่านฟุฎ็อยลฺ อิบนิล อิย้าฎ ร่อฮิมะฮุ้ลลอฮฺ -
“โอ้ชีวิตที่น่าเวทนา...
เจ้าไม่ใช่คนดี แต่เจ้ากลับคิดว่าตนเองเป็นยอดคนดี
เจ้าไม่ได้มีความรู้ แต่กลับคิดว่าตนเองคือผู้รู้
เจ้าช่างตระหนี่ถี่เหนียว แต่กลับคิดว่าตนเองใจบุญสุนทาน
เจ้าช่างโง่เขลา แต่กลับคิดว่าตนเองฉลาดล้ำมีปัญญา
กำหนดอะญัลของเจ้าแสนสั้น แต่เจ้ากลับยังเพ้อฝันยาวไกล”
(ซิยัร อะอฺลาม อันนุบุลาอฺ 8/440)
-ท่านซุฟยาน อัซเซารีย์ ร่อฮิมะฮุ้ลลอฮฺ-
“นับว่าเพียงพอแล้ว ที่การรำลึกถึงความตายให้มาก เป็นสิ่งที่ทำให้สมถะพอเพียงจากดุนยา และเป็นสิ่งกระตุ้นเตือนให้หวังปรารถนาในโลกอาคิเราะฮฺ
และเพียงพอแล้วสำหรับความหวังอันเลื่อนลอย ที่ทำให้ความกลัวเกรงเหลืออยู่น้อย แต่กลับแก่กล้าในการทำผิดฝ่าฝืน”
(ฮิลยะตุ้ลเอาลิยาอฺ 6/39)
ชีวิตนี้..เราอาจเคยประสบกับหลายสถานการณ์ที่มีโอกาสได้ "แก้มือ" เกมส์ที่เคยเล่นแพ้ , การนำเสนอหน้าชั้น นะซีฮัตหน้าแถว ที่มีโอกาสได้ปรับปรุงในสิ่งที่ยังไม่ถูกใจ , สอบซ่อมสำหรับคนที่เคยพลาด , รอมฎอนครั้งใหม่ ที่ตั้งใจว่าจะทำให้เต็มที่
กระทั่ง งานที่วนเวียนอยู่ในชีวิตประจำวัน ที่อยู่ในห้วงเจตนาว่า " ครั้งหน้าจะทำให้ดีกว่าเดิม"
ทั้งหมดนี้ .. ยังมีหวัง "แก้มือ" ตลอดเวลา หากมีโอกาส กลับไปสู่สถานการณ์นั้นอีกครั้ง
แต่เราจะหมดสิทธิ์คิดแก้มือกับทุกเรื่องในชีวิตอย่างถาวร เมื่อเราถูกตัดสิทธิ์แห่งการมีลมหายใจ เราจะหมดสิทธิ์ทำดีต่อกัน แม้ยังอยากทำดีต่อแค่ไหน
ดังนั้น การถนอมน้ำใจและปฏิบัติดีอย่างเสมอต้นเสมอปลายต่อคนใกล้ชิด จึงเป็นสิ่งจำเป็นต้องทำ ก่อนที่จะเหลือแต่ความเสียดาย เสียใจ ที่ไม่เหลือ "โอกาสดี" ให้ทำอีกต่อไป
เช่นกันกับนัยยะของตัวเราเอง เสียงเตือนให้ระวังดังอยู่ทั่วทุกที่ เพียงแค่เราไม่ได้ยิน สัญญาณแห่งความโกลาหลวุ่นวายใกล้เราเข้ามาทุกขณะ
วันนี้ วันที่เรายังมีโอกาส "แก้มือ" กับหลายสิ่งหลายอย่างในชีวิต ให้คิดและเตือนตนเสมอว่า เราอาจไม่มีพรุ่งนี้ ให้ได้ยืนละหมาดอย่างแข็งขัน ได้อ่านกุรอานอย่างใคร่ครวญ ได้ทำอิบาดะฮฺอย่างพิถีพิถัน และได้ทำดีต่อคนที่เรารักอีกต่อไป เราจะเสียใจ เสียดายแค่ไหน ที่อยากละหมาดอย่างดี ทำอิบาดะฮฺอย่างดี และทำดีกับคนที่เรารัก แต่กลับไม่ได้รับสิทธิ์นั้น !
ท่านร่อซู้ล ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม กล่าวว่า :
“ผู้ใดทำความดีในช่วงเวลาที่ยังมีเหลืออยู่ เขาก็จะได้รับการอภัยโทษในสิ่งที่ผ่านพ้นมา
และผู้ใดทำไม่ดีในช่วงเวลาที่ยังมีเหลืออยู่ เขาก็จะถูกเอาผิดทั้งในสิ่งที่ผ่านมาและในสิ่งที่เหลืออยู่ต่อไป”
(บันทึกโดยอิมาม อัฏฏ่อบะรอนีย์)
ระวัง..สิ้นสุดทางเลื่อน ! จึงเหมือนเป็นเสียงก้องเตือนตนได้อย่างดี ระหว่างที่เรายังเหลือเวลาอยู่บนเส้นทางแห่งดุนยา เรายังคงมีหวังกับทุกเช้าวันใหม่ ที่จะเก็บแต้มสะสมความดีกันจนสุดทาง แม้จะเคยผิดพลาด เผลอไผล มามากมายเพียงใดก็ตาม
บนทางสายนี้ เราได้เตรียมความพร้อมเอาไว้อย่างไร ?
มั่นใจหรือไม่ว่าพระองค์จะทรงตอบรับการงานเหล่านั้น ?
สิ่งที่ทำตรงตามแบบอย่าง และ บริสุทธิ์ใจจริงแล้วหรือยัง ?
เพราะเมื่อสิ้นสุดทาง ย่อมไม่มีรอยต่อทางข้างหน้า รอเราให้ได้สานต่อความดีอีก แม้แต่เพียงก้าวเดียว !
ระวัง..สิ้นสุดทางเลื่อน ! ( End of the walkway )...ระวัง..สิ้นสุดทางเลื่อน ! ( End of the walkway )...
ระวัง..สิ้นสุดทางเลื่อน ! ( End of the walkway )...ระวัง..สิ้นสุดทางเลื่อน ! ( End of the walkway )...
