ถ้อยคำแห่งปวงปราชญ์ 127

 

แปลและเรียบเรียง....เพจวันละหนึ่งความคิด

 

- เชค ซอลิฮฺ อัลอุศ็อยมีย์ หะฟิศ่อฮุ้ลลอฮฺ -

 

     ที่มาของความผิดบาปของผู้เป็นบ่าวนั้น มาจาก 2 ประการด้วยกัน คือ 

♠ หัวใจที่อ่อนไหวต่อเพื่อนมนุษย์ในการแสวงหา (การยอมรับ,คำชื่นชม)

♠ และความปรารถนาที่อยากจะเหนือกว่าคนอื่นที่เข้ามาครอบงำ

     ประการแรกนั้นคือ การโอ้อวด ... ส่วนประการที่สองนั้นคือ การถือดี หยิ่งยโส

     ซึ่งทั้งสองนี้จะถูกขจัดออกไปได้ด้วยความบริสุทธิ์ใจต่ออัลลอฮฺ (อิคล้าศ) และด้วยการขอความช่วยเหลือต่อพระองค์ ให้ได้ทำในสิ่งที่พระองค์ทรงพอพระทัย

     เมื่อนั้น..หัวใจจะหลุดพ้นจาก (ความรู้สึกอยาก) ให้คนอื่นมองเห็น และหลุดพ้นจากการถูกล่อลวง ในสิ่งที่เป็นความแตกต่างระหว่างตัวเขาเองกับคนอื่น

 

 

 

ท่านอบูบักร رضي الله عنه เคยถาม ท่านร่อซู้ล صلى الله عليه و سلم ว่า:

 

     "ท่านร่อซูลุ้ลลอฮฺครับ ใครกันในหมู่พวกเรา ที่จะไม่เคยทำความผิดเลยอย่างนั้นหรือครับ ?"

     ท่านตอบว่า :

     " โอ้ อบูบักร ท่านไม่เคยเหน็ดเหนื่อย ไม่เคยโศกเศร้า และไม่เคยพบกับความอึดอัดคับแคบใด (ในชีวิต) เลยอย่างนั้นหรือ ?

     ดังกล่าวนั้นแหละ คือสิ่งที่พวกท่านจะได้รับ "(อันเป็นผลตอบแทนจากความผิดที่เคยกระทำ)

(บันทึกโดย อิมามอะฮฺมัด)

 

 

 

- ท่านซุฟยาน อัซเซารีย์ ร่อฮิมะฮุ้ลลอฮฺ -

 

ความผาสุกในดุนยาที่ยังคงหลงเหลืออยู่สำหรับฉันแล้ว มีเพียงแค่ 3 สิ่ง

 

     1) พี่น้อง (เพื่อนพ้อง) ในหนทางของอัลลอฮฺ 

     ที่เชื่อถือวางใจได้ ที่ฉันปรารถนาความดีจากการคบหาเขาเป็นมิตร หากพวกเขาเห็นฉันแฉลบแฉไป พวกเขาก็จะทำให้ฉันคงเส้นคงวา และหากฉันยืนหยัดมั่นคง พวกเขาก็จะคอยกระตุ้น ส่งเสริมฉัน

 

     2) ริสกีที่ฮะล้าลอย่างกว้างขวาง 

     ซึ่งไม่มีผลเสียใดๆ ติดตามมาในเรื่องสิทธิของอัลลอฮฺ และไม่มีบุญคุณ หรือผลประโยชน์ใดๆ เกี่ยวพันกับมนุษย์

 

     3)ละหมาดญะมาอะฮฺ

     ที่จะกันไม่ให้ฉันหลงลืม และที่ฉันจะได้รับรางวัลตอบแทน

[بهجة المجالس(١٩٩)].

 

 

 

- ชัยคุ้ลอิสลาม อิบนิ ตัยมียะฮฺ ร่อฮิมะฮุ้ลลอฮฺ -

 

          สมควรจะต้องรู้ไว้ว่า หลักฐานทางสติปัญญาที่สูงส่ง สมบูรณ์และประเสริฐที่สุดนั้น คือ สิ่งที่ได้รับมาจากท่านร่อซู้ล ศ็อลลัลลอฮุอลัยฮิวะซัลลัม เพราะมีคนบางกลุ่ม ที่กำลังมองไม่ออกถึงข้อเท็จจริงนี้อยู่

( อัลฟุรกอน บัยนั้ลฮัก วั้ล บุฎลาน 357)

 

 

 

- ชัยคุ้ลอิสลาม อิบนิ ตัยมียะฮฺ ร่อฮิมะฮุ้ลลอฮฺ -

 

     ใครก็ตามที่คิดว่าตนยึดถืออัลกุรอานและอัซซุนนะฮฺ โดยไม่จำเป็นต้องเจริญรอยตามบรรดาศ่อฮาบะฮฺ

     ขณะเดียวกันก็ปฏิบัติตามแนวทางอื่น ที่มิใช่แนวทางของพวกท่านเหล่านั้นแล้ว เขาผู้นั้น ถือเป็นหนึ่งในกลุ่มผู้อุตริ

(อัลฟะตาวา 556)

 

 

 

- อิมาม อัลอัศบะฮานีย์ ร่อฮิมะฮุ้ลลอฮฺ -  

 

พึงทราบว่า  ประเด็นที่แบ่งแยกระหว่างพวกเรากับพวกอุตริก็คือ ประเด็นเรื่องการใช้ปัญญา 

เพราะพวกเขาเหล่านั้นจะก่อร่างศาสนาของพวกเขา บนข้อมูลที่มีการคิดกันไว้ 

      และจะทำให้การปฏิบัติตามข้อมูลที่มีการรายงานมาจากอดีต (มะษูร) อยู่ในสถานะผู้ปฏิบัติตามข้อมูลที่ได้จากความคิดอีกทอดหนึ่ง

 

ส่วนอะฮฺลุซซุนนะฮฺนั้น พวกเขาจะกล่าวว่า รากฐานของศาสนา คือ การปฏิบัติตาม 

ส่วนการใช้สติปัญญาคิดวิเคราะห์นั้น คือส่วนที่ตามมา 

เพราะแน่นอนว่า หากรากฐานของศาสนาตั้งอยู่บนสิ่งที่สามารถคิดกันเอาเองได้

ผู้คนทั้งหลายก็คงไม่มีความจำเป็น ที่จะต้องอาศัยวะฮีย์และบรรดานบีอีกต่อไป

คำสั่งใช้คำสั่งห้ามที่มี ก็จะไร้ความหมาย และคนที่อยากพูด ก็จะพูดอะไรก็ได้ตามแต่ที่เขาต้องการ...

( อัลฮุจญะฮฺ ฟี บะยาน อัลมะฮัจญะฮฺ 347-348)

 

 

 

- เชค มุฮัมมัด อิบนิ อุซัยมีน ร่อฮิมะฮุ้ลลอฮฺ -

 

หากว่าท่านพินิจพิเคราะห์ถึงบทบัญญัติอิสลาม อย่างแท้จริงแล้วละก็

แน่นอนเหลือเกินว่า ท่านจะพบว่าบทบัญญัติอิสลามนั้นเที่ยงตรง คงเส้นคงวา และเหมาะสมกับทุกเวลา ทุกสถานที่

ส่วนแนวทางอื่นนอกเหนือจากอิสลามนั้น มันจะหันเหเฉไป .. ไม่ทางขวาที ก็ทางซ้ายที

(ตัฟซี้ร อัลฟาติฮะฮฺ 82)

 

 

 

- ท่านอะลี บิน อบีฏอลิบ ร่อฎิยัลลอฮุอันฮฺ -

 

     มีอยู่ 3 ประการที่ทำให้การงานไม่ถูกตอบรับ

ชิริก (ตั้งภาคี)  

กุฟร์ (ปฏิเสธศรัทธา) 

และการแสดงความเห็น

     ผู้คนต่างถามกันว่า : โอ้ อะมีรุ้ลมุอฺมินีน อะไรคือการแสดงความคิดเห็นหรือ ?

     คือ การละทิ้งคัมภีร์ของอัลลอฮฺ และซุนนะฮฺของร่อซู้ลของพระองค์ และปฏิบัติตามทัศนะความคิดเห็นเท่านั้น

(กันซุ้ล อุมม้าล 1/377)

 

 

 

ท่านร่อซู้ล ศ็อลลัลลอฮุอลัยฮิวะซัลลัม กล่าวว่า :

 

     " ดุนยานี้ช่างน่าตำหนิ และสิ่งที่ที่อยู่ในดุนยานี้ก็ช่างน่าตำหนิ (หมายถึงเป็นสิ่งที่ทำให้ห่างไกลจากอัลลอฮฺ)

     นอกเสียจาก การรำลึกถึงอัลลอฮฺ การเป็นผู้ประสิทธิ์ประสาทความรู้ และการเป็นผู้ศึกษาหาความรู้

     และสิ่งอื่นๆ ที่อัลลอฮฺทรงพอพระทัยและทำให้ใกล้ชิดพระองค์"*

(บันทึกโดยอิมามอัตติรมีซีย์ และอิมามอิบนิมาญะฮฺ)

          * หะดีสนี้กล่าวถึงสิ่งที่ทำให้ห่างไกลจากอัลลอฮฺว่าเป็นสิ่งที่น่าตำหนิ การกระทำในดุนยาที่ทำให้หลงลืม และ ออกห่างจากศาสนา เป็นเรื่องที่สมควรปลีกตัวออกห่าง และให้ใส่ใจทุ่มเทเวลาในการทำความดี เพื่อการใกล้ชิดพระองค์ (ผู้แปล)

 

 

 

$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$