เราจะดาวะอฺผู้ที่หลงใหลในดุนยาอย่างไร ?
อิบนุก็อยยิม อัลเญาซียะฮฺ
นักดาอีย์ที่หลักแหลมย่อมไม่กำชับให้ผู้คนละทิ้งโลกดุนยานี้อย่างเด็ดขาด เพราะว่า การให้เขาทิ้งดุนยานั้น มันเป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้เลยสำหรับเขา หากแต่นักดาอีย์ควรให้พวกเขา ลด ละ เลิก ต่อบาปต่างๆที่พวกเขากระทำกันอยู่ในดุนยานี้มากกว่า เป็นเพราะว่าการละทิ้งดุนยานั้นจัดเป็นทางเลือกที่น่าชื่นชมอันหนึ่งก็จริงอยู่ แต่การที่ให้เขาได้ละทิ้งความผิดบาปทั้งหลายนั้น เป็นสิ่งที่ต้องกระทำยิ่งกว่า (บังคับกว่า) ดังนั้นการที่นักดาอีย์จะไปกวดขันให้ผู้ที่รักดุนยาละทึ้งต่อสิ่งที่เป็นทางเลือกนี้ได้อย่างไร ?
ในเมื่อพวกเขาเหล่านั้นยังไม่อาจประกอบสิ่งที่เป็นวาญิบ(ซิ่งที่สำคัญกว่า)ให้สมบูรณ์แต่อย่างใดได้เลย ถ้าหากว่ามันเป็นการยากลำบากนักสำหรับพวกเขาที่จะละทิ้งต่อการกระทำบาปต่างๆนั้น นักดาอีย์ก็จะต้องมุ่งมั่นให้พวกเขาก่อเกิดความรักต่ออัลลอฮฺ 
อย่างท่วมท้นเสียก่อน โดยการชี้ให้เห็นถึงสัญญาณต่างๆ เช่น ความกรุณา ความเมตตา คุณลักษณะที่ดีเยี่ยม และความสูงส่งของพระองค์ ก็เพราะว่า หัวใจของปวงบ่าวนั้นจะได้ถูกสรรค์สร้างขึ้นมาเพื่อให้รักในพระองค์ และถ้าหากว่าหัวใจของพวกเขาได้บังเกิดความรักในพระองค์แล้ว มันย่อมกลายเป็นเรื่องง่ายขึ้นที่เขาจะละทิ้งต่อบาป และปลีกตัวออกห่างจากสิ่งที่ชั่วร้ายต่างๆได้
ท่านยะหฺยา อิบนุ มุอาซ ได้กล่าวว่า “ผู้ชาญฉลาดที่แสวงหาดุนยานั้นดีกว่า ผู้ที่โง่เขลาที่ปฏิเสธดุนยา”
นักดาอีย์ที่ฉลาดนั้นเขาจะทำการเรียกร้องเชิญชวนผู้คนสู่อัลลอฮฺด้วยดุนยาที่พวกเขาเป็นอยู่ และด้วยวิธีการนี้จะเป็นการง่ายกว่าสำหรับพวกเขาที่จะตอบรับการเชิญชวน การเชิญชวนสู่อัลลอฮฺด้วยการให้พวกเขาละทิ้งต่อดุนยานั้น มันเป็นการยากที่พวกเขาจะตอบสนองเหมือนกับความยากลำบากที่จะดึงทารกออกจากอ้อมกอดของมารดาในขณะที่เด็กยังติดพันธ์ต่อการดื่มนมอยู่
“จงเรียกร้องสู่แนวทางของพระเจ้าของสูเจ้าโดยหิกมะฮฺ(วิทยาปัญญา)และด้วยการตักเตือนที่ดี
และจงโต้ตอบพวกเขาด้วยสิ่งที่ดีกว่า “
(อันนะหฺลุ :125)
ถอดความโดย : อัลฟารีซี
