ISLAMMORE

สาระธรรมอิสลาม

การมอบหมายต่ออัลลอฮ์ (ตะวักกุ้ล)
ตะวักกุ้ล คือ ความซื่อสัตย์ของหัวใจที่พึ่งพาพระองค์อัลลอฮ์ ในการแสวงหาสิ่งที่เป็นประโยชน์
ซุนนะห์กับบิดอะห์
เมื่อกล่าวถึงซุนนะห์แล้ว ย่อมหมายถึง สิ่งต่างๆที่ถูกบัญญัติโดยท่านรอซูลุลลอฮฺ ซึ่งจะตรงกันข้ามกับ บิดอะห์ นั้นคือ สิ่งที่อุตริกรรมขึ้นมาใหม่ในศาสนา
ความยำเกรงหนึ่งในคุณสมบัติของมุสลิมที่แท้จริง
ผู้ที่เกรงกลัวอัลลอฮ์ จิตใจและบุคลิกภาพของเขามีความอ่อนน้อม อ่อนโยน มีคัมภีรภาพ พระองค์จักประทานองค์ความรู้ให้แก่เขา
กฏเกณฑ์ศาสนาต้องมีหลักฐาน
เรื่องของศาสนาและการตัดสิน ต้องแน่ชัดถึงหลักฐานที่มี โดยมิได้พูดลอยๆขึ้นมาว่า "มีหลักฐาน"
เนื่องในวันเทศกาลปีใหม่
ส่วนการแสดงความยินดีหรือกล่าวอวยพรเนื่องด้วยสิ่งที่ถือเป็นสัญลักษณ์ใดก็ตามของพวกปฏิเสธ ถือเป็นสิ่งต้องห้ามโดยมติเอกฉันท์
ทำไมต้องรักเราะสุล ?
ถ้าจะเปรียบเทียบบุคคลที่รักท่านนบี ก็พูดได้ด้วยเต็มปากว่า ไม่มีใครที่รักท่านนบี ไปมากว่าบรรดาเศาหะบะฮ์
เชื่อลางร้ายและโชคลางในเดือนซอฟัร !
"น้ำซอฟัร" สรรพคุณคือ ใช้ดื่ม อาบ เพื่อขจัดเภทภัย ความเชื่อดังกล่าวเป็นการเชื่อที่ผิดและเป็นการอุตริในศาสนา
ความหลงทะนงตน
เมื่อใดบุคคลหนึ่งได้ลุ่มหลงในสิ่งที่เขามีอยู่เมื่อนั้นเขาได้ลืมไปว่านั่นเป็นสิ่งที่อัลลอฮฺ ประทานให้แก่เขา ซึ่งผู้ให้(อัลลอฮฺ)สามารถที่จะเอามันกลับคืนได้
อะกีดะฮ์และชารีอะฮ์
ดังนั้นผู้ที่มีอะกีดะฮ์ แต่ละทิ้งชะรีอะฮ์ถือว่าไม่ใช่มุสลิม เช่นเดียวกับผู้ที่ปฏิบัติชารีอะฮ์ แต่ไม่มีอะกีดะฮ์ ก็ไม่ใช่มุสลิม
ความทุกข์ยากที่ผู้ทำความชั่วประสบ
การลงโทษในกุบู้ร ถ้อยคำของอับดุรรอซาก กล่าวว่า หมายถึง กูบู้รของเขาได้บีบรัดเขาจนกระทั่งกระดูกซี่โครงของเขาเสียบกัน
ผลบุญของการถือศีลอดวันอาชูรอ
แต่จากความตั้งใจของท่านนบี นั้นทำให้บรรดานักวิชาการส่งเสริมให้มีการถือศีลอดในวันที่เก้า และวันที่สิบ (วันอาชูรอ) เพื่อให้มีความแตกต่างกับการถือศีลอดของชาวยิว
กุบูร คือ บ้านแรกสู่อาคีเราะฮ์
เมื่อผู้ใดตายลงก็เท่ากับว่า เขาได้เข้าอยู่ในอีกโลกหนึ่งซึ่งเรียกว่า โลกบัรซัค ซึ่งอยู่กั้นกลางระหว่างโลกดุนยาและโลกอาคีเราะฮ์ เขาไม่สามารถจะหวนกลับคืนมามีชีวิตในโลกนี้ได้อีก
การมีปณิธานสูง
มนุษย์จะมีคุณค่าในตัวเองมากเท่าใดจะมีสถานะสูงส่งเพียงใด ขึ้นอยู่กับการที่เขามีปณิธานอันสูงส่ง อีกทั้งมีเป้าหมายในชีวิตอันมีเกียรตินั่นเอง
ทุกๆช่วงเวลามีการปฏิบัติอิบาดะฮฺที่ถูกกำหนด
ในทุกๆช่วงระยะเวลานั้นจะมีอิบาดะฮฺที่ถูกกำหนดให้กระทำในกรอบเวลาที่จำกัด หากเราจะปฏิบัตินอกกรอบของเวลาที่ถูกกำหนดไว้ การงานนั้นก็จะเป็นโมฆะ
ความร่ำรวยที่จิตใจ
คนรวยแต่หัวใจยากจนนั้น จ้องแต่จะกอบโกย ชีวิตยุ่งอยู่กับเรื่องไม่บริสุทธิ์ ยุ่งอยู่กับการกระทำที่ก่อให้เกิดความเสื่อมเสีย เพราะคิดแต่จะเอาให้ได้อย่างเดียว
ความสำคัญของบั้นปลายชีวิต
ช่วงบั้นปลายชีวิตถือว่าสำคัญที่สุด เพราะมีสัญญาณเตือนความตายมาเป็นระยะๆ ทั้งสัญญาณเตือนจากตัวเอง หรือสัญญาณเตือนจากคนรอบข้าง
ริสกี...อัลลอฮฺ ผู้ทรงกำหนด
ความยากจน ที่ท่านนบี ขอให้รอดพ้นนั้น หมายถึง การไม่มีพลังความสามารถ ไม่มีเครื่องอุปโภคบริโภคอย่างพอเพียงและจิตใจที่ท้อแท้ไม่มีความพอเพียง
ความจำเริญแห่งชีวิต
ความจำเริญจะประสบกับตัวเขา ก็ต่อเมื่อตัวเขานั้นเป็นผู้ที่ยังประโยชน์ต่อส่วนรวม ต่อสังคม ไม่ว่าเขาจะอยู่ ณ ที่ใด
ความจำเริญ (บาร่อกัต) แห่งชีวิตของมุลิมมีอยู่ ณ. ที่ใดบ้าง?
การมีปัจจัยอันกว้างขวาง การกระทำความดีอันมากมาย การมีอายุขัยที่ยาวนาน หามีประโยชน์อันใดไม่ หากไร้ซึ่งความจำเริญจากอัลลอฮ์
สำหรับผู้ที่ขาดละหมาด
สำหรับบุคคลที่ไม่ได้ปฏิเสธการละหมาด แต่ขาดละหมาดอันเนื่องมาจากความเกียจคร้าน ถือเป็นกลุ่มที่สอง ในกรณีนี้ถือว่ามีความผิด ซึ่งเป็นบาปใหญ่
การกระทำเพื่อให้ นิอ์มะฮ์ คงอยู่ตลอดไป
จงอย่ากินสิ่งใด นอกจาก ต้องกล่าวสรรเสริญอัลลอฮฺ และอย่าดื่มสิ่งใดนอกจากต้องกล่าวสรรเสริญอัลลอฮฺ และไม่ใช้กำลัง ออกแรงกับสิ่งใด นอกจากด้วยการสรรเสริญอัลลอฮฺ
การละหมาด
การละหมาดญะมาอะฮ์เป็นหนึ่งในบรรดาเป้าหมายอันสูงสุดของอิสลาม ภาคผลของการละหมาดญะมาอะฮ์ว่า ประเสริฐกว่าการละหมาดคนเดียวถึง 27 เท่า
คนรวยที่ขอบคุณ กับคนจนที่มีความอดทน
ส่วนผู้ที่ทำบาปแต่ไม่ได้เตาบัต และยังหวังการอภัยโทษจากพระองค์ เช่นนี้เรียกว่า “ตะมันนี”(คาดหวังลมๆแล้งๆ)
การงานของจิตใจบางประการ
มนุษย์ทุกคนนั้นจะต้องหายนะ นอกจากผู้ที่มีความรู้ และคนที่มีความรู้จะเกิดความหายนะ นอกจากคนที่ปฏิบัติสิ่งที่เขารู้
บะรอกะฮ์มาจากไหน
การมีบะรอกะฮ์(ความจำเริญ) หมายถึง สิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เรามีจะกลับกลายเป็นจำนวนมากขึ้น และทำให้ได้รับผลประโยชน์จากสิ่งที่เพิ่มขึ้นได้อย่างดีมาก