“โอ้...ข้าแต่อัลเลาะห์ โปรดทรงให้ศาสนาอิสลามได้รับความเจริญก้าวหน้าด้วยคนหนึ่งคนใดจากชายสองคนอันเป็นที่รักแก่พระองค์ด้วยเถิด และท่านนั้นแหละคือหนึ่งในสองคนอันเป็นที่รักแก่พระองค์”

อุมัรฺหันไปถามท่านค็อบบ๊าบว่า :  

         แล้วท่านมูฮัมหมัดอยู่ที่ไหนในตอนนี้?

ท่านค็อบบ๊าบจึงชี้ทางให้อุมัรฺทราบ และบอกว่า :

        ตอนนี้ท่านนบีอยู่กับบรรดาซอฮาบะห์ในบ้านของคนๆหนึ่งซึ่งเข้ารับนับถือศาสนาอิสลาม และท่านกำลังสอนพวกเขาอ่านอัลกุรอาน และสอนให้พวกเขาได้เรียนรู้หลักศาสนาอิสลาม

         อุมัรฺมุ่งหน้าไปบ้านหลังนั้น แล้วเคาะประตู ศอฮาบะห์ท่านหนึ่งลุกขึ้นเพื่อดูว่าใครเป็นผู้เคาะประตู ทันทีที่เห็นว่าคนๆนั้นคืออุมัร ซอฮาบะห์ท่านนั้นถึงกับถอยหลังหลับอย่างตื่นกลัว แล้วกล่าวว่า :

          อุมัรฺ...อุมัรฺ 

บรรดามุสลิมที่ได้ยินชื่ออุมัรฺถึงกับตัวสั่นด้วยความกลัว เพราะแน่ใจว่าสิ่งชั่วร้ายกำลังจะประสบแก่พวกเขา....แต่ท่านรอซูล กล่าวขึ้นว่า :

          เปิดประตูให้เขาเถิด หากอัลเลาะห์ประสงค์ให้สิ่งดีประสบแก่เขา พระองค์ก็จะทรงฮิดายะห์ให้แก่เขา

และเมื่อประตูเปิดออก อุมัรฺได้เดินตรงมายังท่านนบีด้วยความสภาพที่เคารพและนอบน้อมผิดปกติ

ท่านรอซูลจึงถามว่า :

         ท่านมาทำไมหรือ โอ้...บุตรของ อัล-ค็อฏฏอบ?

อุมัรฺ :
   
            ฉันมาเพื่อคารวะท่าน และประกาศตนเข้ารับนับถือศาสนาอิสลาม พร้อมกับปฏิญาณตนว่าไม่มีพระเจ้าอื่นใดนอกจากพระองค์อัลเลาะห์ และท่านคือรอซูลของพระองค์

          ทันใดนั้นบรรดามุสลิมก็ได้ตักบีรขึ้นพร้อมกันอย่างยาวนานด้วยความปิติยินดีเป็นอย่างยิ่ง พร้อมกับเข้าไปแสดงความยินดีกับท่านอุมัรฺอย่างที่พวกเขาแสดงความยินดีซึ่งกันและกัน

หลังจากนั้นท่านอุมัรได้มาหาท่านรอซูล และกล่าวแก่ท่านว่า :

           โอ้ท่านรอซูลุลลอฮ์ เราอยู่ในหนทางที่ถูกต้องใช่ไหม?

ท่านรอซูล :

            ใช่แล้ว

อุมัรฺ :

            ถ้าหากเป็นเช่นนั้น เหตุใดเราจึงต้องหลบซ่อนเพราะศาสนาของเราด้วยเล่า?

ท่านรอซูล :

            เรามีจำนวนน้อย โอ้...อุมัรฺ อีกอย่างเธอก็รู้ดีถึงความยากลำบากที่ประสบกับเราอยู่ในตอนนี้จากบรรดาผู้ปฏิเสธศรัทธา

อุมัรฺ :
       
           โปรดอนุญาตให้พวกเราออกไปรวมกำลังที่กะอฺบะห์ เพื่อให้บรรดาผู้ปฏิเสธศรัทธาได้เห็นความแข็งแกร่งของพวกเรา พวกเขาเหล่านั้นจะได้กลัวเกรง และอัลเลาะห์จะทรงอยู่เคียงข้างเรา พระองค์ทรงสามารถทำให้เกิดความหวาดกลัวขึ้นในจิตใจของพวกเขา!

            เมื่อท่านนบี ตกลงอนุญาตบรรดามุสลิมจะนวน 40 คน จึงพากันออกมาโดยแบ่งเป็นสองแถว อุมัรนำหน้าแถวหนึ่ง ส่วนอีกแถวก็คือ ท่านฮัมซะห์ซึ่งเป็นลุงของท่านรอซูล ในขณะที่พวกมุสลิมเดินเข้าไปในกะอฺบะห์ พวกกุฟฟาร (ผู้ปฏิเสธศรัทธา) ก็อยู่รอบๆนั้นด้วย และเมื่อพวกเขาเห็นอุมัรฺอยู่ต่อหน้าบรรดามุสลิม พวกเขาถึงกับกัดนิ้วมือของตัวเองด้วยความโกรธแค้น ชาวมุสลิมได้ทำการละหมาดอย่างโจ่งแจ้งต่อหน้าพวกกุฟฟาร ซึ่งก่อนหน้านี้พวกเขาไม่กล้ากระทำเช่นนั้นมาก่อนเลย  ด้วยเหตุนี้มุสลิมจึงมีความเจริญด้วยการเข้ารับนับถือศาสนาอิสลามของอุมัรฺนั่นเอง

            จากวันนั้นมักกะห์จึงถูกแบ่งเป็นสองฝ่าย เห็นได้ชัดเจนคือ ฝ่ายมุอฺมิน และฝ่ายกาฟิรฺ ท่านนบีได้ตั้งฉายาให้อุมัรฺว่า “อัลฟารูก” หมายถึง ผู้จำแนกระหว่างความจริงและความเท็จ ทั้งนี้เพราะอุมัรฺเป็นสาเหตุแห่งการเชิดหน้าชูตาของชาวมุสลิม และทำให้ชาวมุสลิมมีเอกลักษณ์พิเศษคือ การแยกตัวออกจากกุฟฟ๊ารฺได้

วัสสลาม

Click<<<   การเข้ารับอิสลามของท่านอุมัรฺ   1

เผยแพร่โดย : สายสัมพันธ์