ภาษาของชาวสวรรค์

โดย อ.มุนีร  มูหะมัด

          คัมภีร์อัลกุรอานได้ระบุว่า ภาษาของคัมภีร์เป็นภาษาอาหรับ โดยปรากฏอยู่ใน 11 อายะฮ์ จาก 10 ซูเราะฮ์ จึงแสดงให้เห็นถึงความสำคัญของภาษาอาหรับ ขณะเดียวกันก็มีรายงานโดย อัฏฏอบรอนีย์ ในหนังสือ อัลมัวะอญัม อัลเอาซอฏ อัลฮากิม อัลบัยฮะกีย์ ในหนังสือ ชูอะบุลอีมาน และบุคคลอื่นจากอิบนุอับบาส กล่าวว่า ท่านเราะซูล  กล่าวว่า

"ท่านทั้งหลายจงรักชาวอาหรับ เนื่องด้วยเหตุ 3 ประการ คือ เพราะว่า ฉันเป็นชาวอาหรับ คัมภีร์อัลกุรอานเป็นภาษาอาหรับ และคำพูดของชาวสวรรค์คือภาษาอาหรับ"

         เราจะมาพิจารณาถึงหะดิษนี้ว่า มีน้ำหนักพอที่จะเป็นหลักฐานหรือไม่ ? หะดิษนี้ อิบนุ้ลเญาซีย์ ตัดสินว่า เป็นหะดิษที่ถูกแต่งขึ้นมา (เมาฏูอ์) เชคอัลอัลบานีย์ ได้กล่าวไว้ในหนังสือ "ซิลซิละตุลอะฮาดิษ อัฏฏ่ออีฟ วัลเมาฏูอ์ ว่าเป็นหะดิษ เมาฏูอ์

         ท่านอิบนิตัยมียะฮ์  กล่าวว่า อัลฮาฟิซ อัสสะละบีย์ กล่าวว่า หะดิษนี้เป็นหะดิษหะซัน(ระดับดี) ท่านกล่าวว่าข้าพเจ้าไม่เข้าใจว่า ท่านหมายถึงอะไรที่กล่าวว่า เป็นหะดิษหะซัน จะหมายถึงหะซันด้านสายรายงาน ตมแนวทางของนักหะดิษ หรือตัวบทอยู่ในระดับหะซัน ตามคำจำกัดความโดยทั่วไป อบุลฟะร้อจ อิบนุลเญาซีย์ ระบุหะดิษนี้ไนกลุ่มหะดิษเมาฏูอ์ อัซซะฮะยีย์ กล่าวว่า หะดิษนี้ไม่อยู่ในระดับที่จะนำมาเป็นหลักฐาน

         ฮะดิษ ซึ่งอัฏฏอบรอนีย์ ได้รายงานจากอบูฮุรอยเราะฮ์ กล่าวว่า ท่านเราะซูล  กล่าวว่า

"ฉันเป็นชาวอาหรับ อัลกุรอานเป็นภาษาอาหรับ และภาษาของชาวสวรรค์เป็นภาษาอาหรับ"

         เชคอัลอัลบานีย์ ได้กล่าวไว้ในหนังสือ ซิลซิละตุลฮะดิษ  อัฏฏ่ออีฟ วัลเมาฏูอ์ ว่าเป็นหะดิษ เมาฏูอ์

          สรุปแล้ว ทัศนะที่ว่าภาษาอาหรับเป็นภาษาของชาวสวรรค์ จึงไม่มีหลักฐานยืนยันแต่อย่างใด จากคัมภีร์อัลกุรอานและซุนนะฮ์ของท่านเราะซูลลุลลอฮ์  แม้ว่านักวิชาการสมัยหลังๆ จะมีความเห็นว่า ภาษาอาหรับเป็นภาษาของชาวสวรรค์ก็ตาม

        ถึงแม้กระนั้นก็ดี ภาษาอาหรับยังคงมีความสำคัญ เพราะเป็นภาษาของคัมภีร์อัลกุรอาน และภาษาของซุนนะฮ์ท่านเราะซูล  จำเป็นที่มุสลิมต้องทำการศึกษา เพราะทั้งสองสิ่งนี้ คือ รากฐานของศาสนาอิสลาม ในเมื่อเราให้ความสนใจเรียนรู้ในภาษาอื่น โดยกล่าวว่าเป็นภาษาทางธุรกิจ ภาษาสื่อสาร ภาษาทางวิชาการ ฯลฯ ซึ่งก่อให้เกิดประโยชน์แก่เราในโลกดุนยา แต่กลับละเลยภาษาอาหรับ ซึ่งเป็นภาษาที่ให้เราสะสมเสบียงเพื่อโลกอาคิเราะฮ์ จึงเป็นการไม่เหมาะสมที่บางคนภาคภูมิใจในการพูด อ่าน เขียน ภาษาอื่น แต่กลับละอายในการพูดอ่านเขียนภาษาอาหรับ การมีความรู้สึกเช่นนี้ เท่ากับเป็นการดูถูกภาษาของอัลกุรอาน และภาษาของซุนนะฮ์ท่านเราะซูลลุลลอฮ์